* شعری با لهجه ساوه ای از استاد نعمتی ***

[Forwarded from شهرساوه | SaVeH CitY]
**

 


يادت بخير زندگي سُوِه‌ي قِديم
اون دِورُنا كي فِرشِ خُنا بود دو تا گيليم

قالي كوجا و مبل كوجا، صِندِلي كوجا
اينا كوجا و اون خُناي كاگِلي كوجا

اِز راديو و تِلويزيون هيش خَبر نِبود
تو زندگي اِزين چيزا اصلاً اثِر نِبود

يك كُرسي بود و ده تا بِچه، هام بُبا و نَنِه
كِي داشت هر بِچه‌اي باسْ خودِش خُنِه؟

آخِه بِرار فصل زَمِستُن نِبود خيار
تُرشاله بود و سِنجِه و اِنجيل و هام اِنار

اُوگوشت و آش شُلِّه و هام آش تَرْخِنِه
گاهي اُماج بود غِذا، گاهي اِشْگِنِه

ماكارُني نِبود، نِه سُسيس و كالباس
دَم پُخت بود و دَم لَمِه و اسفناج ماس

سالي يِه دَفعِه عيد، غِذا بود پـــِلِو رِفيق
هام يك خورشت قِيمه‌ِ اُوْتيلِ بس رِقيق

هَر خُنِه وار باسِ خودِش بود خودكِفا
اِز رَخت و اِزْ خوراك و هَمه چيز تا دِوا

اِز تُرخ مُرغ و رِوْغِن و از ماست و اِز كِرِه
اِز گوسفِند و بُنشِن و سَبزي يا نيِ تَرِه

هر كي تو خَنِه داشت تَمومِ غِذاي خود
جز خود نِداشت تِكيه مِگِه بر خُداي خود

هَر كَس كي داشت لَنگِه گَندم و يك چَپُش
دِر دِلْ نداشت هيچ غمي بود شاد و خوش

يادِش بِخير عيد چه خوش بود وقتِمون
نِو بود شِوِ عيد هَمه رَخْت و پَختِمون

خَرْ بود اتومبيل سوواري آره بــِرار
پيكان، پژه، بنز، كوجا بود تو اين ديار

اِز مُرغِي اُوْ تو سِوْدِه مي‌برديم تو خُنِمون
سِوِ دو كاره بود هِميشه رو شُنِمون

مِهرِ عِروس بود هَمِش چار تا صد تومِن
نِه يك هِزار سِكّه و يك خُنِه مِهر زن

تو خُو دِ نيم‌بيديم كي بشه اين جوري سُوِه
راستي كي اين بيداريه يا اين كه تو خُوِه

يك سُوِه داشتيم همه خويش و آشنا
بودِند مَردُمُن هَمِه يك رنگ و بي ريا

دَرداكي رِفتْ نعمتي اين لَهجه زين دِيار
در ساوه نامه مُندِه اِزين لَهجه يادگار


معني لغات

دِورُنا: دوران‌ها
كي: كه
خُنا: خانه‌ها
گيليم: گليم
كوجا: كجا
كاگلي: كاه‌گلي
هيش: هيچ
بُبا: بابا
هام: با
تُرشاله: برگه زرد آلوي خشك
اُوتيل: آبكي
خُنه وار: خانوار
چَپُش: گوسفند نر
نيم‌بيديم: نمي‌ديديم
اُماج: آش ساده
مُرغِي: آب انبار
سِوْ: كوزه
هَمِش: فقط
شُنِه: شانه، كتف
تو خُو دِ: در خواب هم
بِشِه: بشو
ياني: يعني
يا: اينجا يعني "تا"
سِوِ دو كاره: كوزه‌اي كه دو برابر كوزه معمولي ظرفيت آب دارد.
ساوه‌نام: كتابي است كه به وسيله چهار نفر از محققان ساوجي درباره نوشته شده است

 

گردآوری و تهیه مطالب و عکس از کانال رسمی شهر ساوه

🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻

🔹♦️کانال رسمی ساوه ای های مقیم تلگرام !!!
بزرگترین اجتماع ساوه ای ها در دنیای مجازی

https://telegram.me/SaVehCiitY 📣 لینک کانال

🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺

نوشته شده در دوشنبه ششم شهریور ۱۳۹۶ساعت 20:32 توسط محمد شرافت| نظر بدهيد |

وقایع قحطی 1288ق در ساوه میرزا سید احمد حسینی ساوجی(1304ق)

وقایع قحطی 1288ق در ساوه

متن زیر برگرفته از جنگ عالم فقیه میرزا احمد حسینی  ساوجی (درگذشته1304 ق) است. زندگی نامه ایشان را اعتماد السلطنه در باب دهم؛ در تحریر اسمـاء علماء و فضلاء و ائمه دین  کتاب المآثر و الآثار چنین نوشته است:

«حاج میرزا احمد ساوجی؛ از مشاهیر علما و مشایخ بود. خدمت استاد اعظم حاج ملااحمد نراقی؛ صاحب مستند و مناهج و غیرهما و رئیس مفخّم حاج میرزا مسیح مجتهد طهرانی تحصیل و تکمیل کرد و در سال یک هزار و سیصد و پنج[9] به رحمت ایزدی پیوست»[10]

اعتماد السلطنه در منتظم ناصری نیز نام ایشان با عنوان«حاجی میرزا احمد مجتهد » در شمــار رجال ساوه یاد کرده است.[11]

منابع دیگر[12] همه از این منبع نقل کرده اند. عجیب اینکه علامه تهرانی در طبقات اعلام الشیعه  دوبار به معرفی این فقیه و دانشمند پرداخته است

میرزا سید احمد حسینی ساوجی(1304ق)

ادامه نوشته