ساوه از نظر تقسیمات کشوری در قبل ازسال 1316 شمسی
در زمان مغولان سرزمین ایران رادر این دوران شامل ۲۰ بخش دانسته :وساوه جزو عراق عجم بوده ودر دوران عهد صفویه که ایران به قول شاردن به ۴بخش عهده تقسیم می شده ومرکز ایرن همان عجم بوده است . این تقسیمات تقربیا همینطور ادامه داشته که هیچگونه ملاک وضابطه ای وجود نداشت ودر سال ۱۳۱۶ شمسی تمامی مملکت به ۲۷ قسمت نا برابر از لحاظ سیاسی واقتصادی ووسعت بنام های ایالت .بلوک تقسیم شده بود واز ۳۷قسمت انزمان شماره ۱۵ ساوه وزرند بود ولی درهمان سا ل مذکور (۱۳۱۶)دولت وقت بنابر مصالح سیاسی ونظامی وبموجب قانونی که از مجلس گذاشت بنام قانون تقسیمات کشوری . مملکت رابه ۱۰ استان ۴۹شهرستان تقسیم نمود ودر همین قانون ۱۰ استان به ترتیب از یک تا ده استان و۴۹ شهرستان بنام مشخص گردید . استان یکم مرکز ان رشت وشهرستانهای تابعه ان عبارت از زنجان. ساوه .قزوین. اراک . شهسوار . رشت ولی در سال ۱۳۳۹ طبق قانونی که از مجلس گذشت استانها به جای شماره به اسامی اصلی وتاریخی خودنامیده شدند واستان مرکزی شامل ۱۴ شهرستان ۴۴ بخش که مرکز ان تهران بود یکی از شهرستانهای ان استان شد ودر سال ۱۳۵۶ استان مرکزی رسمیت وساوه جزو این استان گردید : حدود شهرستان ساوه . شمال به کرج وقزوین از شرق به ری وقم وتفرش واز غرب به همدان محدود است . وسعت ان در حدود ۹۵۰۰ کیلومتر مربع (تقریبا بربر کشور لبنان ) بود.
منابع :کتاب تاریخ اب وابرسانی ساوه . تالیف مهندس محمد شرافت و مهندس داود کاهه صفحه۲۳ استادمحمود امین تقوی
این وبلاگ شخصی بنده است .همچنین اطلاعاتی درباره ساوه و ساوجیان می باشد امیدوارم با نظرات خود مرا همراهی کنید.محمد شرافت